نحوه پیگیری موارد وجود سلولهای گلاندولار آتیپیک یا [1] AGC،
آدنوکارسینومای سیتولوژیک درجا یا Cytologic AIS [2] و یا تغییرات خوش خیم گلاندولار[3 ]
AGC با پولیپ و متاپلازی همراه است ولی گاهی می تواند با نئوپلازی از جمله
آدنوکارسینوما در آندومتر، سرویکس،
تخمدان، لوله های فالوپ و سایر مناطق نیز در ارتباط باشد. ریسک نئوپلازی زمانی که
نتیجه به صورت واضح[4] گزارش شده باشد، بالاتر است. ریسک کانسر در زنان جوانتر از
35 سال، که AGC دارند پایین تر است ولی ریسک CIN2+
بالاتر می باشد، لذا ارزیابی
جدی برای تمام سنین توصیه می شود. در مطالعه KPNC، مشخص
شده که
CIN3+ در 9% و کانسر در 3% زنان 30 سال و یا به بالا که
در سیتولوژی آنها AGC گزارش شده مشاهده می گردد. سیتولوژی AGC برخلاف اسمش بیشتر با ضایعات
سلولهای اسکواموس منجمله CIN1 ارتباط دارد. ضایعات گلاندولار و اسکواموس تقریباً
اغلب همراه با هم هستند و CIN تقریباً در نیمی از زنانی که مبتلا به AIS هستند نیز دیده می شود،
بنابراین وجود CIN مانع ایجاد AIS یا آدنوکارسینوما نخواهد شد.
اگرچه آدنوکارسینوما سرویکس به HPV وابسته بوده و با تست HPV قابل تشخیص است، ولی کانسر
اندومتریال اینگونه نیست و تست HPV نمی تواند زیر گروهی از زنانی که نیاز به ارزیابی
های کم تهاجمی تری دارند را تشخیص دهد. ریسک کانسر اندومتر در زنان جوانی که فاقد
ریسک فاکتورهای کانسر اندومتر هستند، پایین است ولی این ریسک در زنان مسن و زنان
جوانی که واجد این ریسک فاکتورها هستند اساساً بیشتر است.
نحوه پیگیری نتایج AGC
نحوه پیگیری های بعدی متعاقب بدست آمدن یک نتیجه AGC
درصورت گزارش AGC در زنان باردار، باید آنها را مانند یک زن غیرباردار پیگیری نمود، البته کورتاژ آندوسرویکس و یا بیوپسی آندومتر در این زمان قابل قبول نیست و باید به 6 هفته بعد از زایمان موکول گردد.
باید به توصیه های ذکر شده در مورد سایر زنان عمل شود.
در مورد زنان غیریائسه بدون علامت، وجود سلولهای آندومتریال خوش خیم، سلولهای آندومتریال استرومال و یا هیستیوسیت بدون اهمیت است. در حالیکه وجود سلولهای آندومتریال خوش خیم در زنان یائسه نیاز به ارزیابی آندومتر دارد. گزارش سلولهای گلاندولار خوش خیم در بیمارانی که هیسترکتومی شده اند، نیاز به بررسی بیشتر ندارد.
نمود هیستولوژیک عفونت HPV، به صورت CIN 1 است. اگرچه بیشتر ضایعات CIN 1 با انواع انکوژنیک HPV همراه هستند، ولی دیده شده که در CIN 1 نسبت به CIN 3، HPV-16 شیوع کمتری دارد. پیگیری موارد CIN 1 مشابه با موارد ASC-US و یا LSIL است که تست HPV آنها هم مثبت بوده و در هیستولوژی CIN گزارش نشده است. پیشرفت بیماری به سمت CIN 2 شایع نیست.
ریسک CIN 3 نهفته در میان زنانیکه در بیوپسی کولپوسکوپی آنها CIN 1 گزارش شده، به ریسک اولیه گزارش شده در سیتولوژی بستگی دارد. مطالعات KPNC نیز نشان داد که اگر بدنبال تشخیص ASC-US یا LSIL، CIN1 گزارش شده باشد، شانس تبدیل CIN1 به CIN3 کمتر است، اما در صورت تشخیص موارد HSIL، ASC-H و AGC این احتمال اساساً بالاتر خواهد بود.
عدم تشخیص CIN 2+ در کولپوسکوپی زنانی که HSIL در سیتولوژی آنها گزارش شده، به معنی رد وجود ضایعات CIN 2+ نمی باشد، با اینحال کارسینوم نهفته بعید است. بنابراین زنان مبتلا به HSIL که روش تشخیصی سریع برایشان انجام نشده نیازمند پیگیری های با فاصله نزدیک می باشند. زنانی که اختلال سیتولوژیک شان جزئی است ریسک مشابهی برای CIN 3+ دارند خواه در کولپوسکوپیCIN 1 مشخص شده باشد خواه آنکه بدون ضایعه باشند.
زنانیکه در نمونه هیستولوژی CIN1 (بدنبال ASC-US و LSIL در سیتولوژی توأم با HPV-16 مثبت، HPV-18 مثبت و یا موارد مثبت پایدار سایر HPV های انکوژنیک) گزارش شده، باید طبق این راهنما در زیرگروه اختلالات کم اهمیت تر[10] مورد پیگیری قرار گیرند.
اداره CIN 1 در نمونه های آندوسرویکال به توجه ویژه ای نیاز دارد. در استراتژی های سنتی، توصیه به برداشت کامل در مواردی است که CIN در نمونه های اندوسرویکس گزارش شده باشد. غالباً نمونه های آندوسرویکس به ترشحات اگزوسرویکس آلوده می شوند. ریسک ابتلا به CIN 2+ در زنانی که در نمونه آندوسرویکس CIN 1 دارند، کم است.
تاریخ انتشار: 8:12:18 1399/04/02
