👈 محیط‌های حاوی سرم

🖍سرم مایع زرد رنگ و شفافی است که پس از حذف فیبرین و سلول‌ها از خون باقی می‌ماند. محیط‌های کشت طبیعی، حدود۱۰-۲ درصد سرم دارند. این ماده مواد مغذی اساسی سلول‌ها را تامین می‌کند. همچنین حاوی چندین هورمون و فاکتورهای رشد مختلف است.

🖍رایج‌ترین مکمل مورد استفاده در کشت سلول‌ حیوانی سرم جنین گاوی (FBS) است.

🖍با این حال، وجود سرم در یک محیط کشت سلولی حیوانی می‌تواند معایب بسیار زیادی داشته باشد. به عنوان مثال خطر آلودگی میکروبی.

👈 محیط کشت بدون سرم در کشت سلول حیوانی

🖍وجود سرم در مورد مطالعات ایمونولوژیک کشت سلول حیوانی، می‌تواند منجر به تفسیرهای نادرست شود.

🖍محیط کشت‌‌های بدون سرم نیز در کشت سلول حیوانی رایج هستند. این محیط‌ها برای غلبه بر مشکلات ناشی از محیط‌های حاوی سرم، مورد استفاده قرار گرفتند. فرمولاسیون چنین محیطی در ابتدا به‌طور خاص برای حمایت از کشت سلول‌های بنیادی انجام شد. این محیط‌ها همچنین حاوی مقادیر مشخصی از فاکتورهای رشد و پروتئین هستند.

👈 محیط‌های بدون پروتئین

🖍 محیط کشت‌های بدون پروتئین فقط دارای اجزای غیر پروتئینی هستند. استفاده از این محیط‌ها در مقایسه با محیط‌های حاوی سرم باعث رشد بهتر سلول‌ها می‌شود. محیط‌های بدون پروتئین فاقد هر گونه پروتئین هستند و فقط شامل ترکیبات غیر پروتئینی می شوند.

👈محیط‌های شیمیایی تعریف شده

🖍این محیط‌ها حاوی مواد معدنی و آلی فوق‌العاده خالص و عاری از آلاینده‌ها هستند. همچنین ممکن است حاوی مواد افزودنی پروتئین خالص مانند فاکتورهای رشد باشند.

🖍ترکیبات آن‌ها با اصلاح ژنتیکی در باکتری‌ها یا مخمرها با افزودن ویتامین ها، کلسترول، اسیدهای آمینه خاص و اسیدهای چرب تولید می‌شود.

◀️خواص فیزیکی و شیمیایی محیط کشت

🖍یکی از نکات مهم در کشت سلول حیوانی ، توجه به خواص فیزیکی و شیمیایی محیط کشت است. به منظور ارتقاء رشد و تکثیر خوب سلول های کشت شده، محیط کشت باید دارای خواص فیزیکی و شیمیایی خاصی باشد.

1️⃣معیار pH

🖍اکثر سلول‌ها می‌توانند در محدوده pH 7.0-7.4 رشد کنند، اما بسته به نوع سلول تفاوت‌های جزئی وجود دارد. معمولاً از فنل قرمز به عنوان شاخص pH  استفاده می‌شود. این ماده در pH 7.0 نارنجی، در pH 6.5 زرد، زیر pH 6.5 زرد لیمویی، در pH 7.6 صورتی و در pH 7.8 بنفش می‌شود. در pH 7.4 نیز قرمز است.

2️⃣مقدار CO2، بی کربنات و بافر

🖍مقدار pH با افزایش CO2 اتمسفر کاهش می‌یابد و محیط اسیدی می‌شود.

3️⃣ اکسیژن

🖍اغلب سلول‌های in vivo برای زنده ماندن به اکسیژن نیاز دارند. اما غلظت بالای اکسیژن در محیط کشت می‌تواند به دلیل تولید رادیکال‌های آزاد سمی باشد. برای کاهش سمیت O2، اغلب افزودن سلنیوم به محیط توصیه می‌شود. زیرا سلنیوم یک کوفاکتور برای سنتز گلوتاتیون است. با این وجود توصیه می‌شود به دستورالعمل‌های آزمایشگاه خود رجوع کنید.

4️⃣درجه حرارت

🖍به طور خاص، دمای بهینه برای یک کشت سلولی به دمای بدن ارگانیسم بستگی دارد. بنابراین دمای بهینه برای سلول‌های به دست آمده از انسان و حیوانات خون گرم، ۳۷ درجه سانتی گراد است. سلول‌های آزمایشگاهی نمی‌توانند دمای بالاتر را کنترل کنند. اگر دما از ۴۰ درجه سانتی‌گراد فراتر رود، بیشتر آن‌ها می‌میرند.

🖍بنابراین برای نتایج قابل تکرار، حفظ دمای ثابت (۰٫۵ ± درجه سانتیگراد) مهم است. اگر سلول‌ها از پرندگان جمع آوری شوند، دمای بهینه برای کشت اندکی بالاتر است (۳۸٫۵ درجه سانتیگراد).

🖍دمای کشت برای حیوانات خونسرد (poikilotherms) می تواند حدود ۱۵-۲۵ درجه سانتیگراد باشد. دما علاوه بر تأثیر مستقیم بر رشد سلولی، بر حلالیت CO2 نیز تأثیر می گذارد. دمای بالاتر حلالیت را افزایش می دهد.

5️⃣ اسمولالیته

🖍اسمولاریته یک پارامتر مهم در کشت سلول حیوانی است. زیرا سبب شباهت محیط کشت با محیط طبیعی می‌شود . اگر اسیدها، بازها، داروها و غیره روی محیط اعمال شوند، اسمولاریته تحت تأثیر قرار می‌گیرد.

منبع: کانال مرکز مهندسی ژنتیک و بیوتکنولوژی