هرگاه لوله های رحمی در اثر بیماری، زخم، آسیب، عفونت، آندومتريوز، چسبندگي هايي پس ازعمل جراحي و یا انسداد نتواند باعث رسیدن اسپرم به تخمك شود به آن ناباروری لوله ای و یا tubal infertility گفته می شود.

این لوله محل لقاح اسپرم با تخمک هم می باشد.

در اثر این اختلالات، لوله هاي رحمي به طور كامل و يا ناقص بسته است.

همچنين ممكن است اين لوله ها پس از يك حاملگي خارج رحمي بسته شوند.

در كشورهاي در حال توسعه نسبت به كشورهاي توسعه يافته به علت شيوع بيماري هاي عفوني دستگاه توليدمثلي بویژه عفونت با کلامیدیا، ميزان اختلال در لوله هاي رحمي بيشتر است.

بیماری التهابی لگن و عفونت های منتقله از طریق تماس جنسی (STDs) نیز ممکن است در ایجاد ناباروری با ایجاد آسیب در لوله ها و دیواره اندومتریال نقش داشته باشد.

طبق نظر انجمن آمریکایی طب تولید مثل (The American Society for Reproductive Medicine - ASRM ) عامل 25 تا 35% علل ناباروري زن ها مربوط به اختلال در لوله هاي رحمي است .

انسداد لوله های فالوپ بر مبنای جایگاه انسداد لوله فالوپ به انواع ذیل تقسیم می شود:

-  منطقه بلوکه شده نزدیک به رحم بوده و به آن proximal tubal blockage می گویند. عامل 10 تا 25 درصد انسداد لوله فالوپ بوده و به درمان پاسخ بهتری می دهد.

-  منطقه بلوکه شده در میانه لوله فالوپ بوده و به آن Mid-segment tubal blockage می گویند.

-  منطقه بلوکه شده نزدیک به فیمبریه و یا ابتدای لوله فالوپ بوده و به آن distal tubal blockage می گویند.

-   منطقه بلوکه شده در خود فیمبریه بوده (قسمت ابتدایی لوله های فالوپ یک زوائد انگشت مانند دارد که باعث مکش تخمک از تخمدان به داخل لوله های رحمی می شود.

مهمترین عامل ایجاد انسداد عفونت می باشد و موارد دیگر به تدریج اهمیت عبارتند از: آندومتریوز، عفونت های ناحیه لگن (PID)، عفونت های منتقله از طریق تماس جنسی (بویژه کلامیدیا و گونوکوک)، حاملگی نابجا و سابقه قبلی جراحی (لگن و یا شکم).

مهمترین علامت کلینیکی انسداد لوله های رحمی ناباروی می باشد.

بطور کلی هر گاه خانمی نابارور سابقه ای از درد مزمن زیر شکم بدهد باید به انسداد لوله های فالوپ مشکوک شد.

منبع: وبسایت آزمایشگاه نیلو