در بدن دو سیستم وجود دارد که به نگه داشتن فشارخون در حد نرمال کمک می‏کند:

سیستم اعصاب سمپاتیک: در این سیسستم هورمونهای اپی‏نفرین و نور اپی‏نفرین از اعصاب سمپاتیک ترشح شده و به ایجاد فشار خون کمک می‏کنند.

سیستم رنین-آنژیوتانسین-آلدوسترون: در این سیستم ابتدا هورمون رنین از کلیه‏ها ترشح می‏شود و باعث فعال شدن یک آنزیم به نام آنژیوتانسین2 می‏شود. این آنزیم باعث تنگ شدن رگها می‏شود. آنژیوتانسین همچنین باعث تحریک رها شدن هورمونی به نام آلدوسترون از کورتکس غدد فوق کلیه می‏شود. این هورمون نیز سرانجام موجب احتباس آب و نمک بوسیله کلیه‏ها شده و ممکن است فشار خون را بالا ببرد.

آزمايش رنين و آلدوسترون

ترشح رنين از كليه‏ها اولين مرحله چرخه رنين-آنژيوتانسين-آلدوسترون است كه تعادل سديم-پتاسيم بدن، حجم مايع، و فشار خون را كنترل مي‏كند. رنين در پاسخ به تخليه سديم و از دست رفتن خون به داخل وريد كليوي رها مي‏شود.

اهداف آزمايش رنين و آلدوسترون

1. غربالگري منشأ كليوي هيپرتانسيون

2. كمك به طراحي درمان هيپرتانسيون اساسي

3. كمك به شناسايي هيپرتانسيون مربوط به بيماري رنوواسكولر با كاتتريزاسيون وريد كليوي

4. كمك به شناسايي هيپرآلدوسترونيسم اوليه ناشي از آدنوم آدرنال (سندرم Conn's)

5. تأييد هيپرآلدوسترونيسم اوليه (آزمايش رنين پلاسما با تخليه سديم)

دو روش براي آزمايش رنين:

آزمايش مستقيم رنين و آزمايش فعاليت رنين پلاسما (PRA)

آزمايش مستقيم رنين، به جای تعيين فعاليت آنزيمي رنين در تبديل آنژيوتانسينوژن به آنژيوتانسين I، غلظت خود مولكول پروتئيني رنين را با روش ايمنولوژيك اندازه مي‏گيرد. واحد و محدوده مرجع اين دو آزمايش كاملا متفاوت است. فاكتور تبديل حدود ۲/۱۱ است؛ يعني با ضرب كردن ۲/۱۱ در فعاليت رنين پلاسما (PRA) بر حسب ng/mL-hr، غلظت مستقيم رنين بر حسب mcU/mL به دست مي‏آيد؛ البته همبستگي اين دو پارامتر كامل نيست (ضريب همبستگي يا rبرابر ۸۶۲/۰مي‏باشد). همچنين با افزايش PRA به مقادير بالاتر از۵/۷ ng/mL-hr، فاكتور تبديل بيشتر از ۲/۱۱ خواهد شد.

محدوده مرجع آزمايش مستقيم رنين ۳/۳ تا ۴۱ تعيين شده است.

آزمايش آلدوسترون و نسبت آلدوسترون به رنين

آزمايش آلدوسترون فقط روي نمونه سرم انجام مي‏شود. در بالغين داراي وضعيت ايستاده كه در ساعت ۱۰-۸ صبح خونگيري شده‏اند، محدوده مرجع مساوي يا زير ng/dL ۳۴ است؛ در بالغين داراي وضعيت خوابيده كه در ساعت ۱۰-۸ صبح خونگيري شده‏اند، محدوده مساوي يا زير ng/dL ۱۹ مي‏باشد؛ و مقادير بالغين داراي وضعيت ايستاده كه در ساعت ۶-۴ بعدازظهر خونگيري مي‏شوند، محدوده مساوي يا زير ۲۳ ng/dL است.

نسبت آلدوسترون به رنين با تقسيم آلدوسترون سرم بر حسب ng/dL به نتيجه رنين مستقيم بر حسب mcU/mL محاسبه مي‏شود. نسبت بالاي ۳ و غلظت آلدوسترون سرم بالاي ۱۵ ng/dLمطرح كننده هيپرآلدوسترونيسم می باشد.

چون مقادير آلدوسترون سرمي پايينتر از ۳ و رنين مستقيم پلاسمايي زير ۷۵/۲ را نمي‏توان بدقت اندازه گرفت، در مقادير آلدوسترون پايينتر از ۳ و يا رنين زير ۷۵/۲، نسبت آلدوسترون به رنين بترتيب با در نظر گرفتن ۳ براي صورت و يا ۷۵/۲ براي مخرج محاسبه مي‏شود.