نام اختصاری: Alb

سایر نام ها: آلبومین

بخش مورد انجام : بیوشیمی

نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم

حجم نمونه مورد نیاز: ml 0.5

شرایط نمونه گیری:

1. نیاز به ناشتایی نمی باشد.

2.  از مصرف غذاهای پرچرب قبل از انجام آزمایش اجتناب گردد.

ملاحظات نمونه گیری:

 1. سن و جنس بیمار در برگه آزمایش ثبت گردد.

 2. نمونه نباید به مدت زیاد (بیش از 12 ساعت) در دمای اتاق بماند.

موارد عدم پذیرش نمونه: همولیز شدید نمونه موجب رد نمونه می گردد.

شرایط نگهداری: نمونه در C^◦ 4 به مدت 5 ماه و در C^◦ 20 -  به مدت 4 ماه پایدار است.

کاربردهای بالینی: در تشخیص افتراقی بیماری های مرتبط با نسبت Alb به گلبولین و ارزیابی وضعیت تغذیه ای بدن

 روش متداول: فتومتریک، برموکرزول گرین

مقادیر طبیعی:

g/dl 3.5 - 5

مقادیر مرجع برای اطفال کمتر از 12 ماه تعیین نشده است.

تفسیر:

هیپرآلبومینمی (افزایش آلبومین) اهمیت تشخیصی کمی به جز در موراد دهیدراتاسیون دارد. موقعی که مقادیر آلبومین سرم یا پلاسما به کمتر از g/dl 2 برسد ادم معمولاً ظاهر می شود.

عوامل مداخله گر:

در شرایط داخل بدن (invivo) مصرف استروئیدهای آنابولیک، کلوفیبرات، پروژسترون، اپی نفرین باعث افزایش و مصرف آلوپورینول و استروژن باعٍث کاهش مقادیر می گردد. در شرایط آزمایشگاهی (invitro) دکستران افزایش دهنده پروتئین های تام سرم می باشند.

توضیحات: مقادیر آلبومین به دست آمده با روش برموکزول گرین ممکن است با مقادیر حاصل شده با روش الکتروفورز یکسان نباشد.

منابع:

1. Tietz Textbook of Clinical Chemistry. Edited by CA Burtis, ER Ashwood. Philadelphia, WB Saunders Company, 1994

2. Peters T, Jr: Serum albumin. In The Plasma Proteins. Second edition. Vol 1. Edited by F Putnam, New York, Academic Press, 1975