نام اختصاری: GTT سایر نام ها: تست تحمل گلوکز،OGGT (تحمل گلوکز خوراکی)، GCT (تحمل گلوکز بارداری) بخش مورد انجام : بیوشیمی نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم، پلاسمای هپارینه یا ETDA دار، ادرار حجم نمونه مورد نیاز:ml ۰,۵ (سرم یا پلاسما) ،ml ۵ (ادرار رندم) شرایط نمونه گیری: در شرایط ناشتا (hour ۱۲- ۸) از بیمار نمونه گیری کرده، سپس به بیمار محلول حاوی gr ۷۵ کربوهیدرات ( بارداری ۱۰۰gr) را داده و در فواصل ۳۰، ۶۰، ۹۰ و ۱۲۰ دقیقه از بیمار نمونه گیری گردد. مقدار کربوهیدرات لازم برای کودکان gr/kg ۱,۷ وزن بدن، حداکثر تا gr ۷۵ می باشد. در مورد زنان باردار نمونه گیری در فواصل ۱، ۲ و ۳ ساعت صورت می گیرد.
ملاحظات نمونه گیری: ۱- بیمار می بایست ۱۲- ۸ ساعت قبل از انجام آزمایش ناشتا باشد. ۲- بیمار می بایست تمام محلول گلوکز
خوراکی را بخورد. ۳- بیمار در فاصله صرف غذا ( محلول
خوراکی گلوکز) و نمونه گیری از مصرف غذا، چای، قهوه، تنباکو اجتناب گردد. ۴- بیمار در فاصله صرف غذا تا نمونه
گیری باید در حالت استراحت باشد و از فعالیت شدید بپرهیزد. در صورت استعمال
داروهایی که بر نتایج تست GTT تاثیر دارد آن
را در برگه آزمایش یادداشت کنید. ۵- سن بیمار حائز اهمیت بوده، در برگه
آزمایش یادداشت گردد. موارد عدم پذیرش نمونه: همولیز شدید نمونه موجب رد آن گردد. شرایط نگهداری: نمونه در C◦ ۴ به مدت ۷ روز و در C◦ ۲۰- به مدت ۳۰ روز
پایدار است. کاربردهای بالینی: تشخیص و پایش بیماران دیابت ملیتوس و سایر اختلالات کربوهیدراتی نظیر دیابت
حاملگی هیپوگلیسمی نوزادان، هیپوگلیسمی ایدیوپاتیک و کارسینوم سلول های چزایر
پانکراس روش مرجع: : روش آنزیماتیک هگزوکیناز ( در سرم و پلاسما) روش ارجع: روش آنزیماتیک گلوکز اکسیداز سایر روش ها: هگزوکیناز(متد UV)، O-Toluidine، فولن وو، شافرهارتمن- سوموژی، فروسیانید، بندیکت، واکنش رنگی نئوکوپرین و ... مقادیر طبیعی: مقادیر به mg/dl می باشد. سرم: ناشتا : ۱۱۰- ۷۰ (بیش از ۶۰ سال: ۱۱۵- ۷۰ )
۳۰ دقیقه: ۱۷۰- ۱۱۰ ۶۰ دقیقه :
۱۷۰- ۱۲۰ ۹۰ دقیقه :
۱۴۰- ۱۰۰ ۱۲۰ دقیقه : ۱۲۰ – ۷۰ (میلی گرم / دسی لیتر) زنان باردار: ناشتا: mg/dl۱۰۵ ۱
ساعته: mg/dl۱۹۰ ۲ ساعته: mg/dl۱۶۵ ۳ ساعته: mg/dl۱۴۵ ادرار: منفی (عدم حضور گلوکز در ادرار). تفسیر: مقدار گلوکز خون ناشتا بیش از mg/dl ۱۴۰ و مقدار نمونه دقیقه ۱۲۰ بیش از mg/dl ۱۴۰ و دقایق ۳۰، ۶۰ و ۹۰ بیش از mg/dl ۲۰۰ نشان دهنده عدم تحمل گلوکز است. اتحادیه دیابت آمریکا (ADA) توصیه نموده که زنان بارداری که قبلاً. سابقه GCT غیر طبیعی نداشته اند در هفته های ۲۴ و ۲۸ بارداری با ۵۰ گرم گلوکز مورد آزمایش قرار گیرند. اگر سطح گلوکز ناشتا بیشتر از ۱۴۰mg/dl باشد، توصیه می شود که پس از طی حداقل ۶ هفته و یا بیشتر از زمان زایمان مجدداً با آزمون تحمل گلوکز غیر بارداری (GGT) مورد آزمایش قرار گیرند. مشاهده گلوکز در ادرار نشان دهنده گذشتن آن از حد آستانه کلیوی و عدم تحمل گلوکز است. افزایش سطح: دیابت قندی، دیابت حاملگی، سوء تغذیه، پاسخ استرس حاد به
شرایطی نظیر عفونت، سوختگی ها و جراحی، سندرم کوشینگ، فئوکروموسیتوم، گلوکاگونوما،
آکرومگالی، درمان با دیورتیک ها و کورتیکواستروئیدها، نارسایی مزمن کلیوی و
پانکراتیت حاد و به دنبال گاستروکتومی. عوامل مداخله گر: ۱-
استعمال دخانیات ۲-
استرس ۳-
ورزش شدید ۴-
روزه داری یا گرسنگی شدید ۵-
داروهایی نظیر آسپرین، β بلوکرها، فوروزماید، نیکوتین، ضدبارداری خوراکی (OCP)، فنوتیازین ها، داروهای عصبی و روانی، استروئیدها،
دیورتیک های تیازیدی، داروهای ضد فشار خون، داروهای ضد التهابی توضیحات: ·
در بیماران با عفونت های شدید و یا اختلالات آندوکرین که بیماران دیابتی نمی
باشند، عدم تحمل گلوکز مشاهده می شود. ·
انجام این تست برای بیماران بستری نباید درخواست شود. ·
در صورت مشاهده قند در ادرار میزان گلوکز سرمی آن را ملاحظه کنید. ·
همراهی این آزمایش با تست Hb A۱C ارزش تشخیصی آزمایش را بالا خواهد
برد. منابع:
|