نام اختصاری: Anti TPO

سایر نام ها: آنتي بادي ميكروزومي ضد تيروئيدي، اًتو آنتي بادي تيروئيدي، آنتی بادیهای ضد تیروئید پراکسیداز

Anti Thyroid Microsomal Antibodies, Anti Thyroid Peroxidase Antibody.

بخش مورد انجام: آنالیز هورمون

نوع نمونه قابل اندازه گیری : سرم

حجم نمونه مورد نیاز: 0.6 ml

شرایط نمونه گیری: نياز به ناشتايي یا آمادگی خاصی نمي باشد.

ملاحظات نمونه گیری:

1. مطابق دستورالعمل آزمایشگاه از بیمار نمونه خون وریدی گرفته شود.
2. محل خونگیری را از نظر خونریزی بررسی نمایید.
3. نمونه خون باید در ظرف دو ساعت سانتریفیوژ گشته و سرم جدا گردد.
4. سرم جدا شده باید شفاف و عاری از فیبرین ، همولیز و یا لیپمیک باشد.
5. در صورت استعمال داروهای مرتبط با تیروئید آن را در برگه آزمایش یادداشت نمایید.
6. نمونه گیر می بایست شرح حالی از وضعیت بالینی بیمار از وی پرسیده و در صورت لزوم در برگه آزمایش یادداشت نماید.

موارد عدم پذیرش نمونه:

1. نمونه هاي به شدت هموليز و ليپميك مورد پذيرش نمي باشند.
2. ذوب و فریز مکرر نمونه مورد قبول نمی باشد.

شرایط نگهداری: نمونه به مدت 7 روز در 2-8^oC و 30 روز در 20^oC-  پایدار است. ترجیحاً تا زمان آزمایش در 2-8^oC  نگهداری گردد. در صورت طولانی شدن زمان انجام تست آن را فریز نمایید.

کاربردهای بالینی:

1. کمک در تشخیص بیماریهای اتوایمیون تیروئید مانند تیروئیدیت هاشیموتو و بیماری گریوز.
2. افتراق بیماریهای اتوایمیون تیروئید از گواتر غیر اًتوایمیون و یا کم کاری تیروئید.
3. به عنوان یک روش تشخیصی در تصمیم گیری برای درمان بیماری که دارای کم کاری تیروئید تحت بالینی می باشد.

روش مرجع: رادیو ایمنومتریک اسی (IRMA)

روش ارجح: IRMA، ELISA

سایر روش ها: ثبوت مکمل (CF)، هماگلوتیناسیون فعال، ایمونو فلوئورسانس بافتی، کمی لومینوسانس

Tanned RBC Agglutinationtat-RBA.

مقادیر مرجع:

طبیعی: <20 IU/ml

مثبت ( بزرگسالان):  20 IU/ml≤

سایر بیماری های اًتوایمیون (خودایمنی) مرتبط با تیروئیدیت اًتوایمیون: ≥50 IU/ml

افزايش:  تيروئيديت هاشیموتو، آرتریت روماتوئید، بيماريهای كلاژن ،كم خوني پرنیشيوز، هيپوتيروئيدي، تيروتوكسيكوز، كارسينيوم تيروئيد، ميكسدم.

تفسیر: در بیماران هیپوتیروئیدی، افزایش Anti-TPO با حساسیت 95% ، از تشخیص تیروئیدیت اتوایمیون حمایت می‏کند.  با وجود آنکه افزایش سطح آنتی بادیهای ضد تیروئید پراکسیداز (Anti-TPO) در انواع زیادی از بیماریهای تیروئیدی مشاهده می گردد، اما شایعترین آن تیروئیدیت مزمن ( تیروئیدیت هاشیموتو در بزرگسالان و تیروئیدیت لنفوسیتی در کودکان) است. این آنتی بادی در 90- 70 درصد مبتلایان به تیروئیدیت هاشیموتو وجود دارد. تیروئیدیت مزمن با سایر بیماریهای خودایمن (کلاژن عروقی) در ارتباط است.

 Anti-TPO همچنین در سایر بیماریهای خودایمن نظیر دیابت ملیتوس نوع یک ، آرتریت روماتوئید و کم خونی پرنیشیوز مشاهده می گردد. در 12% زنا ن و 1% مردان سالم و بدون علامت ممکن است Anti-TPO مثبت گردد. این آزمایش غالباً به همراه آزمون آنتی بادی ضد تیروگلوبولین (Anti-TG) انجام می گیرد تا حساسیت و اختصاصیت آن افزایش یابد.

عوامل مداخله گر:

• داروهای سرکوب کننده ایمنی ممکن است نتایج را تحت تاثیر قرار دهند.
• حدود 10% از بزرگسالان ( بویژه زنان)، دارای تیترهای پایینی از Anti-TPO بدون هیچ شواهد دیگری از بیماری تیروئید می باشند.
• در بعضی افراد که در معرض محیط های حیوانی قرار دارند( به عنوان مثال در درمانگاه حیوانات)، ممکن است دارای آنتی بادی ضد آنتی ژنهای حیوانات باشند. این آنتی بادیها ممکن است با آنتی بادیهای میکروزومال تیروئیدی واکنش متقاطع داشته باشند و منجر به نتایج نا معتبر گردند.

توضیحات:

• تست Anti-TPO عمدتاً به منظور افتراق بيماريهاي تيروئيدي مورد استفاده قرار مي گيرد.
•  90% بیماران تیروئیدیت خود ایمنی دارای آنتی بادیهای ضد تیروئید پراکسیداز می باشند. در بیشتر بیماران آنتی بادی ضد تیروگلوبین (Anti-TG) نیز یافت می شود.
• غالباً اين تست به همراه آنتي بادي ضد تيروگلوبولين انجام مي گردد تا حساسيت و اختصاصيت آن افزايش يابد.
• این آنتی بادی ها در صورت داشتن سطح بالا در سه ماهه سوم بارداری از مادر به جنین قابل انتقال هستند و ممکن است باعث ایجاد اختلالات تیروئید در جنین شوند.

منابع:

1. کتاب جامع تست هاي تشخيصي و آزمايشگاهي پاگانا- دکتر مهتاب جعفر آبادي آشتياني و همکاران- نشر جامعه نگر

2. کتاب جامع تجهيزات آزمايشگاهي و فرآورده هاي تشخيصي- دکتر حميد رضا سقا و همکاران- نشر مير

3. سايت مايو کلنيک http://www.mayomedicallaboratories.com/test-catalog/Overview/81765 :

4. Jacobs S. D, DeMott R. W, Oxley K. D, Laboratory test handbook, 3 rd,Lexi comp,2004,P: 1253-54

5. Saravanan P, Dayan CM: Thyroid autoantibodies. Endocrinol Metab Clin North Am 2001 June;30(2):315-337