نام اختصاری: Mumps Ab IgG/IgM

سایر نام ها: آنتی بادی ضد ویروس اوریون، Mumps Serology، Anti Mumps virus Antibody ،

بخش انجام دهنده: ایمونولوژی

نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم، پلاسما

حجم نمونه مورد نیاز:1ml 

شرایط نمونه گیری:

1. نیاز به ناشتایی نمی باشد.

2. ترجیحاً نمونه گیری طی 14 – 10 روز فاز حاد یا نقاهت بیماری انجام شود. 

ملاحظات نمونه گیری:

1. مطابق دستورالعمل آزمایشگاه در مورد بیماران مسری، از بیمار نمونه خون وریدی گرفته شود. نمونه گیری باید در مکانی مجزا و در شرایط استریل، همراه با تکنیک های آسپتیک صورت گیرد.

2. پس از خونگیری، نمونه را روی یخ نگاه دارید و بالافاصله آن را به آزمایشگاه ارسال نمایید.

3. محل خونگیری را از نظر خونریزی بررسی نمایید.

4. سرم جدا شده باید شفاف و عاری از فیبرین ، همولیز و یا لیپمیک باشد.

موارد عدم پذیرش نمونه:

1. نمونه ای که در دمای اتاق مانده باشد.

2. نمونه ای که به طور مکرر ذوب و فریز گردد.

3. سرم های با همولیز و لیپمیک شدید.

4. نمونه هایی که در معرض حرارت بالا قرار گرفته باشند.

شرایط نگهداری:

1. ترجیحاً پس از جداسازی سرم آن را تا زمان آزمایش در دمای 2-8^oC  نگاه دارید. زمان نگهداری ایده ال 48 ساعت می باشد.

 2. نمونه را در 20^oC-  فریز نکنید. نگهداری در این دما ویروس اوریون را به سرعت غیر فعال می کند.

3. در صورتی که در طی 7 روز آزمایش انجام نشود، آن را در 70^oC-   نگاه دارید.

کاربردهای بالینی:

1. تشخیص آزمایشگاهی عفونت ویروس اوریون.

2. تعیین میزان پاسخ ایمنی افرادی که واکسینه شده اند.

3. ثبت و مستند کردن ابتلا به عفونت ویروس اوریون در  گذشته در افرادی که سابقه ایمن سازی ( واکسیناسیون) به این ویروس را نداشته اند.

روش مرجع: جداسازی ویروس (کشت ویروس)

روش ارجح: سنجش ایمنی آنزیمی (EIA)

سایر روشها: NT، HAI، CF (IgG) ،IFA ،  تست آمیلاز

اطلاعات تکمیلی:

اوریون بیماری حاد و مسری ویروسی است که با تورم یک طرفه و دو طرفه و غیر چرکی غدد بزاقی مشخص می گردد. از عوارض عمده اوریون، اورکیت ( تورم غده بیضه)،

مننژیت، پانکراتیت و پلی آرتریت را می توان نام برد. انتقال بیماری از طریق قطرات عفونی یا تماس مستقیم با بزاق افراد آلوده می باشد. دوره کمون بیماری 18- 16 روز است. ابتلا به اوریون، فرد را برای تمام عمر ایمن می کند. واکسیناسیون برای افرادیکه دچار عفونت نشده اند توصیه می شود. ویروس اوریون در سه ماه اول بارداری می تواند منجر به ناهنجاریهای مادرزادی گردد.

مقادیر مرجع:

ایندکس آنتی بادی: (O.D نمونه تقسیم بر میانگین O.D cut off ) ×10

: IgM به صورت منفی و مثبت گزارش می شود.

: IgG واکسینه شده: 11<        واکسینه نشده: 9>

        

          تفسیر:

IgG مثبت همراه با IgM مثبت،  نشاندهنده عفونت اخیر به ویروس اوریون می باشد. این نتیجه به تنهایی جهت تشخیص عفونت اوریون کافی نمی باشد و باید در چارچوب تظاهرات بالینی تفسیر گردد.

IgG مثبت همراه با IgM منفی نشاندهنده واکسیناسیون و یا عفونت پیشین به ویروس اوریون می باشد. این افراد نسبت به عفونت مجدد مصونیت دارند.

IgG منفی به همراه IgM منفی نشاندهنده در معرض قرار نگرفتن فرد به ویروس اوریون و عدم ایمنی می باشد. با این وجود یک نتیجه منفی ابتلا به عفونت اوریون و یا پاسخ به واکسیناسیون را رد نمی کند. زیرا ممکن است نمونه گیری قبل از ظهور آنتی بادی در خون گرفته شده باشد. نتایج منفی(9>) مشکوک به عفونت اخیر و یا پس از واکسیناسیون جهت ارزیابی پاسخ سیستم ایمنی می بایست طی 2 الی 3 هفته بعد تکرار گردد. نتایج مشکوک(9-11) باید با انجام آزمایش نمونه ای جدید در  طی10 تا 14 روز بعد پیگیری گردد.

عوامل مداخله گر :

·         نمونه های دارای همولیز و لیپمیک شدید و ذرات فیبرین ممکن است در آزمایش ایجاد تداخل نماید.

·         وجود روماتوئید فاکتور (RF) ممکن است سبب افزایش کاذب IgM  شود.

·         نمونه های سرمی جمع آوری شده در طی فاز حاد بیماری یا بالافاصله پس از واکسیناسیون ممکن است در روشهای سرولوژیک در تعیین کلاس آنتی بادیهای IgG و IgM منفی باشد.

·         نتایج مثبت کاذب در مورد آنتی بادیهای IgM در مورد سرم زنان باردار و سایر عفونتهای ویروسی نظیر سیتومگالوویروس، هرپس سیمپلکس ویروس، سرخک، سرخجه و پاروویروس مشاهده شده است.

·         آنتی بادیهای IgG اوریون ممکن است در نمونه های سرمی افرادی که در ماههای گذشته خون یا محصولات آن را دریافت کرده اند مشاهده گردد. در حالی که این افراد ممکن است ایمن نباشند و سابقه ابتلا به عفونت اوریون را نداشته باشند.

توضیحات:

·         به دلیل مشکلات در جداسازی ویروس از محیط کشت، روشهای سرولوژیک از اهمیت خاصی در تشخیص بیماری برخوردار است.

·         منفی شدن کشت ویروس، درگیری ویروس اوریون در پروسه بیماری را بطور قطعی رد نمی کند.

·         نتایج آزمایش باید منطبق با علائم بالینی و آزمایشهای تشخیصی تکمیلی تفسیر گردد.

·         روش EIA به دلیل سریع، حساس و قابل دسترس بودن آزمایش ارجح است. همچنین تست CF تستی دقیق و اختصاصی می باشد.

·         تشخیص آزمایشگاهی در عفونت بیضه (ارکیت) و مننگوآنسفالیت ضرورت داشته و در مورد درگیری غده پاراتیروئید کاربردی ندارد.

          منابع :

1.        کتاب جامع تجهيزات آزمايشگاهي و فرآورده هاي تشخيصي- دکتر حميد رضا سقا و همکاران- نشر مير

2.        سايت مايو کلنيک (Mayo mediacal laboratories): http://www.mayomedicallaboratories.com/test-catalog/Overview/61854

3.        بروشور کیت Vircell Microbiologists

4. Jacobs S. D, DeMott R. W, Oxley K. D, Laboratory test handbook, 3 rd,Lexi comp,2004,P: 926-927