نام اختصاری: L.T.T

سایر نام ها: Hydrogen Breath test ، Lactose Breath test، Disaccharide Absorption test، Oral Lactose tolerance

بخش مورد انجام: بیوشیمی

نوع نمونه قابل اندازه گیری: پلاسما، سرم

حجم نمونه مورد نیاز:  2 ml  خون حاوی ضد انعقاد سدیم فلوراید

شرایط نمونه گیری:

دو پروتکل برای انجام این تست وجود داد.

1-   پروتکل اندازه گیری متوالی خون: نمونه خون را در حالت ناشتا (حداقل 8 ساعت ناشتایی) و دقایق 15، 30، 45، 60 و 90 پس از تجویز محلول لاکتوز در لوله درب خاکستری بگیرید.

2-   پروتکل هیدروژن تنفسی :  تنفس بیمار به مدت 5 ساعت مانیتور (پایش) می شود.

ملاحظات نمونه گیری:

1-    علائم بیمار به خصوص کرامپ ها (دردهای شکم)، تهوع و اسهال آبکی را یاداشت کنید.

2-    از ورزش شدید 8 ساعت قبل از نمونه گیری اجتناب گردد.

3-    بیمار باید قبل از نمونه گیری به مدت 8 ساعت ناشتا باشد.

4-    برای بزرگسالان 50 گرم لاکتوز در ml 200 آب یا طعم لیمو و در اطفال gr 2 به ازای هرکیلوگرم نهایتاً    50 gr جهت تهیه محلول خوراکی لاکتوز استفاده شود.

5-    بیمار تشویق شود تا در مدت انجام تست مقادیر متوسطی (2 تا 3 لیوان) آب بنوشد.

6-    بیمار باید در وضعیت خوابیده یا نشسته باقی بماند (تغییر وضعیت ندهد).

موارد عدم پذیرش نمونه: -

شرایط نگهداری: نمونه به مدت 7 روز ^◦c4 و به مدت طولانی تر در ^◦c20- پایدار است.

کاربردهای بالینی:

1-    تشخیص بیماران دچار عدم تحمل لاکتوز اولیه پس از نوشیدن شیر ناشی از کاهش سنتز لاکتاز

2-    تشخیص بیماری هایی با تخریب وسیع اپی تلیوم روده

روش مرحج و ارجح پروتکل هیدروژن تنفسی : گاز کروماتوگرافی

روش مرجع و ارجح برای پروتکل گلوکز خون : مشابه روش های اندازه گیری گلوکز خون (BS) است.

مقادیر طبیعی:

مقادیر طبیعی برای تست هیدروژن : ppm 12 >    در مدت ناشتایی

پروتکل اندازه گیری گلوکز خون :

طبیعی : mg/dl  30< یا mmol/L  1.7 <             2     ساعت پس از نوشیدن محلول لاکتوز

مشکوک : mg/dl 30- 20  یا  mmol/L  1.7- 1.1    2 ساعت پس از نوشیدن محلول لاکتوز

غیر طبیعی :  mg/dl 20 >  یا mmol/L 1.1   2           ساعت پس از نوشیدن محلول لاکتوز

تفسیر:

مقادیر بیش از ppm 12 در تست هیدروژن تنفسی نشان دهنده افزایش سطح هیدروژن به علت انباشت لاکتوز در دستگاه گوارش یا عدم تجزیه لاکتوز در نتیجه نقص آنزیم دی ساکاریداز(لاکتوز) و یا تخریب وسیع اپی تلیوم روده می باشد.

مقادیر گلوکز خون کمتر از mg/dl 20 ،  2 ساعت پس از نوشیدن محلول لاکتوز نشان دهنده، عدم تحمل به لاکتوز می باشد.

عوامل مداخله گر:

1-    مصرف داروهایی نظیر آسپارژیناز، ACTH ، آگونسیتهای بتا، آدرنرژیک، کافئین، دیورتیک ها، گلوکاگن، دوپامین، لیتیم ، مورفین و فنی توئین باعث افزایش مقادیر سرمی می شود.

2-    2- هیدروکسی گلوکز و هیدروکسی  اتیل (نشاسته) به روش گلوکز اکسیداز باعث افزایش مقادیر سرمی گلوکز خواهند شد.

توضیحات:

·        برای حذف عوامل مداخله گر در نتایج آزمایش، آزمایش تحمل گلوکز (GTT) و آزمایش تحمل گالاکتوز احتمالاً لازم است تا نقش سوء جذب مونوساکاریدها را حذف نماید.

·        لازم به یادآوری است که ارزش این آزمایش به دلیل داشتن سابقه مثبت و منفی کاذب و همچنین الگوی نرمال در بعضی از افراد با نقص لاکتوز مورد سوأل است.

منابع:

1.        کتاب جامع تجهيزات آزمايشگاهي فرآورده هاي تشخيصي- دکتر حميد رضا سقا و همکاران- نشر مير

2.        کتاب جامع تست هاي تشخيصي و آزمايشگاهي پاگانا- دکتر مهتاب جعفر آبادي آشتياني و همکاران- نشر سالمي