نام اختصاری: LDH

سایر نام ها: لاکتات دهیدروژناز، Lactate Dehydrogenase (LD)

بخش مورد انجام : بیوشیمی

نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم يا پلاسماي هپارينه

حجم نمونه مورد نیاز:  0.5 mL

شرایط نمونه گیری: نياز به ناشتايي نمي باشد.

ملاحظات نمونه گیری:

1.  بسياري از بيماري ها مي تواند موجب افزايش LDH گردند بنابراين وضعيت بيماري فرد را روي برگه آزمايش ذكر کنید.

2. به منظور ارزیابی الگوی زمانی افزایش آنزیم،  زمان و تاریخ نمونه گیری را بر روی برگه آزمایشگاه بنویسید.

 3. سن بیمار را در برگه آزمایش یادداشت کنید.

4. از CSF نیز می توان برای سنجش استفاده کرد.

موارد عدم پذیرش نمونه : هموليز شدید نمونه موجب رد نمونه مي شود.

شرایط نگهداری:

·        به علت ناپایداری آنزیم LDH نمونه هرچه سريعتر مورد آزمايش قرار گيرد.

·        سرم در دماي C^◦ 4 به مدت 48 ساعت و در دمای C^◦20-   به مدت 30 روز پایدار است.

کاربردهای بالینی:

1.       كمك به تشخيص افتراقي انفراکتوس میوکارد ((MI، انفاركتوس ريوي، كم خوني ها و بيماري هاي كبدي،

2.        پي گيري پاسخ بيمار به بعضي از انواع شيمي درماني ها

3.       كمك به تشخيص بيماري هاي كليوي، عضلاني- اسكلتي و مغزي.

روش ارجح: فتومتری تبدیل لاکتات به پیروات (C^◦30)

سایر روشها: SCE(C^◦37)، LDH-L، BMD(C^◦37)

مقادیر طبیعی: (واحد SI)

1 تا 30 روز: 135-750 U/L

31 روز تا 11 ماهگی: 180-435 U/L

1 تا 3 سالگی: 160-370 U/L  

4 تا 6 سالگی: 145-345 U/L

7 تا 9 سالگی: 143-290 U/L

10 تا 12 سالگی: 120-293 U/L

13 تا 15 سالگی: 110-283 U/L

16 تا 17 سالگی:  105-233 U/L

 

18 سال و بالاتر: 122-222 U/L

 

تفسیر: LDH در سراسر بدن وجود دارد. از این رو سطح LDH کل شاخص اختصاصی برای آسیب یا بیماری عضو خاص نمی باشد.LDH حاوی 5 ایزوآنزیم (LDH-1,2,3,4,5) می باشد. ایزوآنزیمها اختصاصی تر می باشند و بیشتر به تشخیص کمک می کنند.

چنانچه LDH-1 بیشتر از LDH-2 گردد، قویاً مشکوک به انفارکتوس میوکارد می شویم. به این پدیده Flipped LDH  گویند. افزایش LDH-5 به تنهایی معمولاً نشانه آسیب یا بیماری سلولهای کبدی است. مقادیر LDH در طی عمر تا حد زیادی تغییر می کنند.

افزایش سطح: انفاركتوس ميوكارد، بيماري ريوي ( انفاركتوس ، آمبولي، پنوموني، نارسايي احتقاني قلب ) ، بيماري كبدي ( هپاتيت، سيروز فعال، نئوپلاسم) ، بيماري گلبول قرمز (آنمي همولیتيك يا مگالوبلاستيك، تخريب RBC توسط دريچه هاي مصنوعي قلب) ‌، بيماري و آسيب عضله اسكلتي ( ديستروفي عضلاني، بدنبال انجام ورزش شديد، تروماي عضله)، بيماريهاي پارانشيم كليه (انفاركتوس ، گلومرولونفريت ، نكروز حاد توبولي ، رد پيوند كليه) ایسكمي و انفاركتوس روده ، نئوپلاسم ها، تومورهاي بيضه، لنفوم و ساير تومورهاي سيستم رتيكولواندوتليال، تومورهاي بدخيم توپر و پيشرفته، پانكراتيت، بيماري يا آسيب هاي منتشر ( سكته قلبي، بيماري كلاژن، شوك، كاهش فشار خون)

عوامل مداخله گر:

افزایش دهنده ها: هموليز ، ورزش شديد، الكل، داروهاي بيهوشي، آسپرين، كلوفيبرات ، فلورايد ها، ميترامايسين، ناركوتيك ها، پروكائين آميد، ايمي پرامين، انترفرون، كتوكونازول، نيتروفورانتوئين، تتراسايكلين

کاهش دهنده ها: اسيد آسكوربيك

توضیحات: حاملگي مي تواند موجب افزايش سطح LDH گردد.

منابع:

1. Tietz Textbook of Clinical Chemistry. 4th edition. Edited by CA Burtis, ER Ashwood, DE Bruns. Philadelphia, WB Saunders Company, 2006, pp 601-603
2. Manual of Diagnostic and Laboratory tests, Mosby’s

3. کتاب جامع تجهيزات آزمايشگاهي فرآورده هاي تشخيصي- دکتر حميد رضا سقا و همکاران- نشر مير