نام اختصاری: IgM سایر نام ها: ایمنوگلبولین M، آنتی بادی M، Gamma- Globulin M بخش مورد انجام : ایمونوبیوشیمی نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم تازه حجم نمونه مورد نیاز: ml ۱ شرایط نمونه گیری: نیاز به ناشتایی یا
آمادگی بخصوصی نمی باشد. ملاحظات نمونه گیری: ترجیحاً پس از نمونه
گیری وریدی بلافاصله سرم را جدا کرده و آن را تا زمان آزمایش در C◦ ۴ نگهداری کنید. موارد عدم پذیرش نمونه: نمونه شدیداً
لیپمیک مورد قبول نمی باشد. شرایط نگهداری: نمونه در C◦ ۴ به مدت ۷۲ ساعت و در C◦ ۲۰- به مدت ۲۸ روز پایدار است. کاربردهای بالینی: ۱-
تشخیص و پایش منوکلونال گاماپاتی و نقص های سیستم ایمنی هومورال ۲-
افزایش IgM نشان دهنده عفونت یا التهاب در بدن
می باشد. روش ارجح: توربيدومتري سایر روشها: ELISA،RIA ، نفلومتري و
ايمنوالكتروفورز مقادیر طبیعی: کمتر از ۵ ماهگی ۲۶-۱۲۲ mg/dL : ۵ تا ۹ ماهگی: ۳۲-۱۳۲
mg/dL ۹ تا ۱۵
ماهگی: ۴۰-۱۴۳ mg/dL ۱۵ تا ۲۴
ماهگی: ۴۶-۱۵۲ mg/dL ۲ تا ۴
سالگی: ۳۷-۱۸۴ mg/dL ۴ تا ۷
سالگی: ۳۷-۲۲۴ mg/dL ۷ تا ۱۰ سالگی: ۳۸-۲۵۱ mg/dL ۱۰ تا ۱۳
سالگی: ۴۱-۲۵۵ mg/dL
۱۳ تا ۱۶ سالگی: ۴۵-۲۴۴ mg/dL ۱۶ تا ۱۸
سالگی:
۴۹-۲۰۱ mg/dL ۱۸ سال و
بالاتر ۳۷-۲۸۶ mg/dL
:
تفسیر: افزايش IgM در سرم دلالت بر يك بيماري تازه مي
كند. افزايش IgM پلي كلونال دلالت بر عفونت هاي
ويروسي نظير هپاتيت ويروسي يا مونونوكلئوز يا پاسخ اوليه به عفونت هاي باكتريايي و
انگلي است. IgM اليگوكلونال در ديس گاماگلوبينمي، ساركوئيدوز مزمن،
بيماري واسكولار كلاژن، سندرم نفروتيك افزايش دارد. IgM منوكلونال در ماكروكلوبينمي والدنشتروم، لنفوم بدخيم،
رتيكولوزيس، بيماري هموليز آلگوتيناسيون سرد مشاهده مي شود. كاهش IgM در نقص ايمني هومورال، هيپوگاماگلوبينمي، مولتيپل
مايلوماIgG و IgA ، انتروپاتي همراه با
از دست دادن پروتئين مشاهده مي شود. افراد با IgM پايين بيشتر در معرض ابتلا به لنفوما مي باشند. عوامل مداخله گر: نمونه هايي كه در حرارت C◦ ۳۷ يا بيشتر قرار گیرند منجر به كاهش كاذب در سطح Igm مي شود. مصرف داروهايي نظير كلروپرومازين در invivo سبب افزايش IgM در سرم و مصرف
دكستران املاح طلا و كاربامازپين سبب كاهش IgM در سرم مي
شوند. سرم ليپميك سبب تداخل در نتايج آزمون مي گردد.
توضیحات: ·
اين آزمايش غربالي براي نمونه هاي نوزادان و تشخيص عفونت ها و پايش درمان آن ها كمك مي كند. · در
برخي موارد لوپوس اریتروماتوز، آرتريت روماتوئيد، آتاكسي- تلانژيكتازيا ممكن است. · مقدار IgM به طور كاذب
بيشتر از مقدار واقعي به دست آيد ( به علت سنتز IgM مونومر در اين موارد و سرعت انتشار زيادتر آن نسبت به IgM پنتامر طبيعي). · الكتروفورز ايمنوگلوبولين با تيتر بالا براي افتراق
كلاس آنتی بادی پلي كلونال از منوكلونال به كار مي رود. همچنين ايمنوفيكساسيون
براي توصيف كلاس آنتی بادی منوكلونال به
كار مي رود. منابع: ۱. Webster ADB:
Laboratory Investigation of primary deficiency of the lymphoid system. In
Clinics in Immunology and Allergy. Vol. ۵. ۳rd edition. Philadelphia, WB
Saunders Company, ۱۹۸۵, pp ۴۴۷-۴۶۸ ۲. Pinching AJ: Laboratory investigation of secondary
immunodeficiency. In Clinics in Immunology and Allergy. Vol. ۵. Third edition.
Philadelphia, WB Saunders Company, ۱۹۸۵, pp ۴۶۹-۴۹۰ ۳. Dispenzieri A, Gertz MA, Kyle RA: Distribution of
diseases associated with moderate polyclonal gammopathy in patients seen at
Mayo Clinic during ۱۹۹۱. Blood ۱۹۹۷;۹۰:۳۵۳ ۴. Kyle RA, Greipp PR: The laboratory investigation of
monoclonal gammopathies. Mayo Clin Proc ۱۹۷۸;۵۳:۷۱۹-۷۳۹ ۵. Ballow M, O'Neil KM: Approach to the patient with
recurrent infections. In Allergy: Principles and Practice. Vol. ۲. Fourth
edition. Edited by E Middleton Jr, CE Reed, EF Ellis, et al. St. Louis, MO,
Mosby-Year Book, Inc., ۱۹۹۳, pp ۱۰۲۷-۱۰۵۸ ۶. Kyle RA: Detection of quantitation of monoclonal
proteins. Clin Immunol Newsletter ۱۹۹۰;۱۰:۸۴-۸۶ |