نام اختصاری: Anti-LKM1

سایر نام ها:of Liver/Kidney Microsome Type 1  Antibodies، Microsomal (Liver/Kidney) Type 1 Antibodies،

 Anti-P450 2D6 Antibody

بخش انجام دهنده: ایمونولوژی

نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم، پلاسما

حجم نمونه مورد نیاز:  0.5 ml

شرایط نمونه گیری: نیاز به ناشتایی نمی باشد.   

          ملاحظات نمونه گیری:

1.   نمونه گیری از عروق وریدی انجام می گردد.

2.   پس از نمونه گیری و جداسازی سرم یا پلاسما آن را در یخچال نگاه دارید.

3.  محل نمونه گیری را از نظر خونریزی یا کبودی بررسی نمایید.

موارد عدم پذیرش نمونه:

1.        نمونه به شدت همولیز و لیپمیک مورد قبول نمی باشد.

2.        ذوب و فریز مکرر نمونه مورد قبول نمی باشد.

شرایط نگهداری:  نمونه به مدت 48 ساعت در دمای اتاق، 14 روز در دمای ◦c 4 و 21 روز در دمای  ◦c 20-   پایدار است.

اطلاعات بالینی:

بیماریهای کبدی خود ایمن (برای مثال هپاتیت خود ایمن، سیروز صفراوی اولیه) با حضور آنتی بادیهایی چون آنتی بادی ماهیچه صاف (SMA)، آنتی بادی ضد میتوکندری (AMA) و آنتی بادی نوع یک میکروزومال کبد/کلیه (Anti-LKM1) در سرم شناخته شده اند. زیرگروههای هپاتیت خود ایمن (AIH) بر اساس الگوهای واکنش پذیری اًتوآنتی بادی تعیین می شود. آنتی بادی LKM-1 به عنوان یک مارکر سرولوژیک در هپاتیت خود ایمن نوع 2 و به طور معمول در صورت عدم وجود SMA و آنتی بادی های ضد هسته در سرم شناسایی می شود. این آنتی بادیها با یک توالی کوتاه خطی آنتی ژن نوترکیب سیتوکروم مونواُکسیژناز P450 2D6 واکنش می دهند. بیماران مبتلا به هپاتیت خود ایمن نوع 2 بیشتر در زنان جوان شایع می باشد و اغلب دچار بیماری شدیدی کبدی می شوند و  به درمان با داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی پاسخ می دهند.

کاربردهای بالینی:

1.  بررسی بیماران کبدی با علل ناشناخته .

2.  بررسی بیماران مشکوک به هپاتیت خود ایمن.

روش مرجع: آنزیم ایمونو اسی (EIA)

روش ارجح: فلوئورسانس ایمونو اسی غیر مستقیم (IFA)

سایر روشها:  الایزا (ELISA)

مقادیر مرجع: ( بر اساس آزمایشگاه مایو کلنیک)

منفی: 20 Ru/ml≥       مشکوک: 20.1 – 24.9 Ru/ml      مثبت:25 Ru/ml  ≤

·         مقادیر مرجع برای تمام گروه های سنی بکار می رود.

تفسیر: آنتی بادی نوع یک میکروزومال کبد/کلیه (Anti-LKM1)، ممکن است در بیماران مبتلا به هپاتیت خودایمن نوع 2 (AIH-2)، هپاتیت ویروسی  C و یا D

 و برخی از انواع هپاتیت القاء شده توسط دارو مشاهده شده است. مقادیر کمتر از 20 RU/ml نشاندهنده منفی بودن تست، بین 20-25 Ru/ml در موارد مشکوک و بیشتر از 25 Ru/ml نشاندهنده مثبت بودن تست و ابتلائ احتمالی به بیماری هپاتیت خودایمن نوع دوم می باشد.

عوامل مداخله گر :

• نمونه با شدت همولیز و یا لیپمیک بالا در نتایج آزمون تداخل ایجاد می کند.

توضیحات:

·         آنتی ژن میکروزومال کبد/کلیه (LKM) بر 3 تیپ میباشد که عبارتند از:

 :LKM1این مارکر مرتبط با سیتوکروم اکسیدازP4502D6  می باشد، یک پروتئین 50 کیلودالتونی که در سیتوپلاسم همه سلولهای کبدی و توبولهای کلیوی پروکسیمال وجود دارد. این مارکر بیشتر در بچه ها و به ویژه در دختران 14-2 سال ارزشمند است ولی تنها در 4٪ بالغین مبتلا به هپاتیت خودایمن مشاهده می شود.

LKM-2  مرتبط با سیتوکروم اکسیداز P4502C9 بوده که این آنزیم در متابولیسم داروها اهمیت دارد.

LKM-3  که در هپاتیت مزمن نوع D مشاهده میشود. همچنین LKM-3 در برخی از بیماران با هپاتیت نوع C نیز مثبت می باشد. بنابراین این آنتی بادی نیز اختصاصی هپاتیت اتوایمیون نمی باشد.

·         آزمون های سرولوژیک برای تعیین علت و یا پیش آگهی بیماران با بیماری کبد ، از جمله آنتی LKM-1، به تنهایی و به طور انحصاری کافی نمی باشد.

·         آنتی بادی LKM-1 ممکن است در بعضی از بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن ناشی از عفونت ویروس هپاتیت C مشاهده گردد. اگر چه اپی توپ شناخته شده آنتی بادی LKM-1 در عفونت ویروس هپاتیت C متفاوت از بیماران مبتلا به هپاتیت خود ایمن نوع 2 می باشد.

·         پزشکان باید در تفسیر نتایج آزمون آنتی بادی LKM-1 در چنین بیمارانی احتیاط کنند.

          منابع :

1. Jacobs S. D, DeMott R. W, Oxley K. D, Laboratory test handbook, 3 rd,Lexi comp,2004,P: 873-874
2. Mayomedicallaboratories: http://www.mayomedicallaboratories.com/test-catalog/Clinical+and+Interpretive/80387
3. ARUP laboratories: http://ltd.aruplab.com/Tests/Pub/0099270

     4. Anti-LKM1- EUROIMMUN Medizinische Labordiagnostika