بر اساس تحقیق جدید پژوهشگران مؤسسه ملی سلامت امریکا (NIH)، صحبت کردن معمولی سبب خارج شدن قطرات کوچکی می‌شود که قابلیت ماندن در هوا و وارد شدن به دستگاه تنفسی اطرافیان را دارند. بنابراین فرد مبتلا به بیماری کووید ۱۹ می‌تواند با حرف زدن عادی هم دیگران را مبتلا کند.

 محققان در این تحقیق  به کمک لیزر پرتاب شدن قطرات از دهان با بیان جملات کوتاه را اندازه گیری کردند. «Matthew Meselson»، زیست شناس دانشگاه هاروارد در یادداشتی در مورد این تحقیق می‌گوید: قطرات دستگاه تنفسی افراد بیمار می‌توانند برای افرادی که حتی در فاصله دوری قرار گرفته‌اند، تهدید‌کننده باشند، خصوصاً اگر تهویه محیط مناسب نباشد.

به گفته «Meselson» ذرات بزرگ تری که هنگام عطسه یا سرفه از دهان خارج می‌شوند، مدت کمی در هوا معلق مانده و به خاطر نیروی گرانش، روی زمین فرود می‌آیند. ولی با نفس کشیدن و حرف زدن قطرات بسیار کوچک و مختلفی بیرون می‌ریزند که به دلیل وزن بسیار کم فرود نمی‌آیند. این ذرات توسط جریان هوای ملایم، مثل بادی که هنگام راه رفتن ایجاد می‌شود، باز کردن پنجره و باز و بسته کردن درب‌ها و جریان هوای ایجاد شده توسط دریچه کولر، در محیط پخش می‌شوند.

قطرات بزرگی که روی زمین فرود آمده‌اند در صورت تماس با صورت می‌توانند فرد را به بیماری مبتلا کنند. اما ذرات کوچکی که در هوا معلق مانده‌اند آنقدر کوچک هستند (به اندازه چند میکرون) که وارد ریه‌ها شده و سلول‌ها را عفونی می‌کنند.

محققان در این تحقیق از فرد آزمایش شونده درخواست کردند تا جمله «Stay Healthy» (سلامت باشید) را روبه‌روی جعبه مقوایی که درون آن با مشکی رنگ آمیزی شده بود بگوید. آنها در برابر ورودی مقوا لیزر سبز رنگی قرار دادند که به قطرات پرتاب شده واکنش نشان می‌داد.

پژوهشگران می‌گویند صدای «th» در کلمه «Healthy» بیشترین قطرات را ایجاد می‌کند و صحبت کردن با صدای بلند قطرات بیشتری (۳۴۷) نسبت به حرف زدن آرام (۲۲۷) ایجاد می‌کند. از افراد خواسته شد تا هنگام حرف زدن دهان خود را با پارچه مرطوب بپوشانند. با این کار هیچ قطره‌ای به درون جعبه مقوایی پرتاب نشد.

«Meselson» توصیه می‌کند تا در اتاقی که فرد مبتلا به بیماری کووید ۱۹ حضور دارد از ماسک استفاده کرده و در محیط‌های بسته تهویه به اندازه کافی وجود داشته باشد.

محققان در این تحقیق به کمک لیزر پرتاب شدن قطرات از دهان با بیان جملات کوتاه را اندازه گیری کردند. «Matthew Meselson»، زیست شناس دانشگاه هاروارد در یادداشتی در مورد این تحقیق می‌گوید: قطرات دستگاه تنفسی افراد بیمار می‌توانند برای افرادی که حتی در فاصله دوری قرار گرفته‌اند، تهدید‌کننده باشند، خصوصاً اگر تهویه محیط مناسب نباشد.

به گفته «Meselson» ذرات بزرگ تری که هنگام عطسه یا سرفه از دهان خارج می‌شوند، مدت کمی در هوا معلق مانده و به خاطر نیروی گرانش، روی زمین فرود می‌آیند. ولی با نفس کشیدن و حرف زدن قطرات بسیار کوچک و مختلفی بیرون می‌ریزند که به دلیل وزن بسیار کم فرود نمی‌آیند. این ذرات توسط جریان هوای ملایم، مثل بادی که هنگام راه رفتن ایجاد می‌شود، باز کردن پنجره و باز و بسته کردن درب‌ها و جریان هوای ایجاد شده توسط دریچه کولر، در محیط پخش می‌شوند.

قطرات بزرگی که روی زمین فرود آمده‌اند در صورت تماس با صورت می‌توانند فرد را به بیماری مبتلا کنند. اما ذرات کوچکی که در هوا معلق مانده‌اند آنقدر کوچک هستند (به اندازه چند میکرون) که وارد ریه‌ها شده و سلول‌ها را عفونی می‌کنند.

محققان در این تحقیق از فرد آزمایش شونده درخواست کردند تا جمله «Stay Healthy» (سلامت باشید) را روبه‌روی جعبه مقوایی که درون آن با مشکی رنگ آمیزی شده بود بگوید. آنها در برابر ورودی مقوا لیزر سبز رنگی قرار دادند که به قطرات پرتاب شده واکنش نشان می‌داد.

پژوهشگران می‌گویند صدای «th» در کلمه «Healthy» بیشترین قطرات را ایجاد می‌کند و صحبت کردن با صدای بلند قطرات بیشتری (۳۴۷) نسبت به حرف زدن آرام (۲۲۷) ایجاد می‌کند. از افراد خواسته شد تا هنگام حرف زدن دهان خود را با پارچه مرطوب بپوشانند. با این کار هیچ قطره‌ای به درون جعبه مقوایی پرتاب نشد.

«Meselson» توصیه می‌کند تا در اتاقی که فرد مبتلا به بیماری کووید ۱۹ حضور دارد از ماسک استفاده کرده و در محیط‌های بسته تهویه به اندازه کافی وجود داشته باشد.

منبع: گسترش نیوز