اومیکرون بیش‌تر ما را آلوده می‌کند، زیرا می‌تواند از مصونیتی که ممکن است پیش‌تر داشته‌ایم فرار کند چه مصونیتی که از طریق واکسیناسیون ایجاد شده چه مصونیتی که به وسیله عفونت قبلی با ابتلا به انواع سویه‌های دیگر ایجاد شده است.

« نوریا ایزکوئی اِدرو اوسروس» دکترای زیست‌شناسی و رئیس گروه پاتوژن‌های نوظهور در موسسه تحقیقاتی   IrsiCaixa  است. او معتقد است که اگر فردی آنتی بادی‌های خنثی کننده بسیار کمی در بدن‌اش داشته باشد احتمال عفونت مجدد و ابتلای دوباره به اومیکرون در او بسیار بیش‌تر خواهد بود.

به گزارش فرارو به نقل از ال پائیس، ابتلای مجدد به ویروس کرونا بستگی به میزان آنتی بادی‌های خنثی کننده‌ای دارد که فرد مورد نظر در بدن خود دارد اگر تعداد آنتی بادی‌ها کم باشد احتمال عفونت مجدد بسیار بیش‌تر است. برای پرداختن به این موضوع، علم همواره به داده‌های موجود توجه می‌کند. در حال حاضر، هنوز اطلاعات کمی در مورد سویه اومیکرون وجود دارند. با این وجود، از سویه غالب پیشین (دلتا) تا آخرین نسخه ویروسی که مسری‌تر است (یعنی اومیکرون) می‌توانند به ما در درک این موضوع کمک کنند.

اومیکرون بیش‌تر ما را آلوده می‌کند، زیرا می‌تواند از مصونیتی که ممکن است پیش‌تر داشته‌ایم فرار کند چه مصونیتی که از طریق واکسیناسیون ایجاد شده چه مصونیتی که به وسیله عفونت قبلی با ابتلا به انواع سویه‌های دیگر ایجاد شده است. در نتیجه، احتمال آن وجود دارد فرد یک بار دیگر به همان سویه یا انواع سویه‌های احتمالی که ممکن است در آینده ظاهر شوند مبتلا شود. همه این موارد به تعداد آنتی بادی‌های خنثی کننده‌ای که در بدن فرد وجود دارند بستگی دارد. تنها گزینه برای دانستن اینکه آیا یک فرد در معرض خطر عفونت مجدد است یا خیر این است که بدانیم آیا مقدار کافی از این آنتی بادی‌ها را در بدن دارد یا خیر. با این وجود، این نوع آزمایش بسیار پیچیده است و تنها در چارچوب پروژه‌های تحقیقاتی انجام می‌شود.

علاوه بر این، این آزمایشات باید به طور منظم انجام شوند. درست پس از عفونت، زمانی است که ما بالاترین سطح آنتی بادی‌های خنثی کننده را داریم اگرچه افراد آلوده شده‌ای نیز وجود دارند که در نهایت آنتی بادی‌های خاص به مقدار زیاد در بدن‌شان تولید نمی‌شود. با گذشت زمان، پس از عفونت و کاهش فعال شدن پاسخ ایمنی خطر ابتلا به عفونت مجدد افزایش می‌یابد، زیرا مقدار آنتی بادی‌های خنثی کننده نیز کاهش می‌یابند. به همین دلیل است که افراد مبتلا به عفونت نیز باید مدتی پس از ابتلا به این بیماری واکسینه شوند. داده‌های ارائه شده در تابستان امسال توسط مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده (CDC) نشان می‌دهند که در میان افرادی که به عفونت کرونا ویروس سندرم حاد تنفسی ۲ (۲ (SARS-CoV- مبتلا شده بودند واکسیناسیون محافظت بیشتری در برابر عفونت مجدد ایجاد کرده است.

همین امر در مورد افراد واکسینه شده که آلوده نشده‌اند نیز رخ می‌دهد، زیرا با گذشت زمان آنتی بادی‌های خنثی کننده در بدن آنان از بین می‌روند. به همین دلیل است که برای افزایش میزان این آنتی بادی‌ها و کاهش خطر عفونت، تزریق دوز‌های تقویتی واکسن توصیه می‌شود. هم چنین، اگر گونه تازه‌ای از ویروس ظاهر شود که قادر باشد از مصونیت ایجاد شده توسط اومیکرون، مصونیت ایجاد شده توسط سویه‌های قبلی یا مصونیت ایجاد شده توسط واکسن‌هایی که در حال حاضر داریم فرار کند احتمال عفونت مجدد فرد می‌تواند افزایش یابد.

موارد بسیاری گزارش شده‌اند که افرادی مجددا به کرونا ویروس سندرم حاد تنفسی۲ ( ۲ (SARS-CoV- آلوده شده‌اند. زمانی که افراد به سویه‌های مختلف آلوده می‌شوند نشان دادن این امر از نقطه نظر علمی آسان‌تر است به این دلیل که امکان تشخیص عفونت مجدد را فراهم می‌کند و این وضعیت بهتری برای مطالعه علمی در مقایسه با وضعیتی است که در آن ویروس در ارگانیسم پنهان مانده است و پس از گذشت زمان مشخصی دوباره ظاهر می‌شود.

این وضعیتی است که می‌تواند در مورد افرادی که سیستم ایمنی آنان به خطر افتاده است رخ دهد. همان گونه که در هفته‌های اخیر دیده‌ایم به نظر می‌رسد اومیکرون خطر عفونت مجدد را به شدت افزایش داده است. گزارش منتشر شده از مرکز تجزیه و تحلیل بیماری‌های عفونی جهانی در بریتانیا به این موضوع اشاره دارد که در حال حاضر با افزایش خطر عفونت مجدد بین ۴.۸ تا ۶ برابر بیش‌تر از عفونت با سویه دلتا مواجه هستیم. این افزایش میزان عفونت و آلودگی با ظرفیت سویه تازه کووید در فرار از مصونیت ایجاد شده توسط سویه‌های قبلی و مصونیت ایجاد شده بر اثر تزریق واکسن مرتبط است. برای جلوگیری از ورود اومیکرون به سلول‌ها می‌دانیم که مقادیر بیش‌تری از آنتی بادی‌های خنثی کننده مورد نیاز هستند. این یکی از دلایلی است که نشان می‌دهد چرا مطالعات بالینی با واکسن‌هایی که به طور خاص برای اومیکرون طراحی شده‌اند آغاز شده است. با این حال، نمی‌توانیم احتمال بروز سویه‌هایی در آینده که قابلیت انتقال بیش‌تری در مقایسه اومیکرون خواهند داشت را رد کنیم. سویه‌هایی که ممکن است سریع‌تر و بهتر از اومیکرون بتوانند از مصونیت فرار کنند. به همین خاطر است که نظارت و بررسی سویه‌های تازه امری ضروری است.

در حالی که احتمال عفونت مجدد امری محتمل و واقعی است باید توجه داشت که خطر بستری شدن در بیمارستان یا ابتلا به علائم شدید ناشی از بیماری از لحظه‌ای که یک عفونت طبیعی را پشت سر می‌گذاریم یا به طور کامل واکسینه می‌شویم به شدت کاهش می‌یابد.

این موضوع اثبات شده که ایمنی سلولی و ایمنی هومورال (ایمنی مزاجی نوعی از دفاع اختصاصی (دستگاه ایمنی تطبیقی) است که در آن، پادتن‌ها به عنوان ریزمولکول‌های واسطه وارد عمل می‌شوند) در برابر ویروس برای جلوگیری از بستری شدن در بیمارستان و مرگ و میر فارغ از نوع آلوده شدن‌مان امری کلیدی است. به همین دلیل بسیار مهم است که واکسن‌ها در دسترس کشور‌های مختلف جهان باشد. در حالی که واکسیناسیون نمی‌تواند به طور کامل پیشرفت عفونت‌های جدید یا عفونت‌های مجدد را متوقف کند، اما می‌تواند از مرگ افراد آلوده در مقیاس جهانی جلوگیری کند.